استفاده از ضد آفتاب هایی که فیلتر شیمیایی دارند، چه ضررهایی دارد؟

ضد آفتاب شیمیایی چیست؟

ضد آفتاب های شیمیایی نوعی فراگیر از کرم های مراقبت از خورشید است که در ساختار و فرمولاسیون آنها از مواد شیمیایی استفاده میشود. عملکرد این محصولات بدین صورت است که با جذب اشعه های ماوراء بنفش سعی میکنند پوست را از آسیب های احتمالی نور خورشید حفظ کنند. در واقع هر بار که یک اشعه ماوراء بنفش این واکنش را ایجاد می کند، مولکول ضد آفتاب شیمیایی از بین می رود. این یکی از همان دلایلی است که باید در طول مدت زمانی که در معرض آفتاب قرار میگیرد کرم ضد آفتاب را تمدید کنید. اساساً مولکول های ضد آفتاب شیمیایی پوست شما را مسدود می کنند و روی آن تمام می شوند.

کرم ضد آفتاب شیمیایی نیز قبل از شروع به کار نیاز به زمان دارد تا با پوست شما بچسبد. این یکی از دلایلی است که توصیه می کنیم 15 تا 30 دقیقه قبل از قرار گرفتن در معرض آفتاب از ضد آفتاب استفاده کنید. این زمان به محصول اجازه می دهد تا در لایه بالایی پوست شما جذب شود، جایی که کار می کند.

اصلی ترین تفاوت ضد آفتاب شیمیایی و فیزیکی همین است. ضد آفتاب های معدنی برای جلوگیری از آسیب امواج UV به پوست، عملکردی از ترکیب جذب، پراکندگی و انعکاس اشعه را ارائه میدهند.

خطرات استفاده از کرم های ضد آفتاب شیمیایی

ضد آفتاب های شیمیایی جذب پوست شما می شوند و در لایه های عمیق تر می نشینند. آنها اشعه ماوراء بنفش را جذب کرده و به گرما تبدیل می کنند و سپس گرما را از پوست خارج می کنند. از آنجایی که اشعه ماوراء بنفش برای رسیدن به این مواد شیمیایی باید به پوست نفوذ کند، کرم های ضد آفتاب شیمیایی ممکن است نتوانند در برابر تمام اشعه های UVA از پوست شما محافظت نکنند، که همچنان باعث آسیب به لایه های عمیق تر پوست می شود. هم چنین از آنجایی که ضد آفتاب های شیمیایی حدود 20 دقیقه طول می کشد تا موثر باشند، برنامه ریزی لازم است.

نور مستقیم باعث می‌شود که مواد شیمیایی سریع‌ تر مصرف شوند، بنابراین زمانی که زیر نور مستقیم خورشید هستید، استفاده مجدد باید بیشتر باشد. ماهیت آزاد کننده گرما ضد آفتاب های شیمیایی می تواند برای پوست های حساس و مستعد ابتلا به روزاسه و همچنین برای افراد مبتلا به هایپرپیگمانتاسیون مشکل ساز باشد. پوست داغ می تواند باعث افزایش لکه های قهوه ای موجود شود. ضد آفتاب های شیمیایی نیز می توانند منافذ را مسدود کرده و برای پوست های مستعد آکنه مشکل ساز باشند. ضدآفتاب های شیمیایی حاوی اکسی بنزون، آووبنزون، اکتینوکسات، اکتوکریلن، اکتیسالات، هموسالات یا ترکیبی از آنها هستند.

• امکان آسیب به DNA سلولی

برخی از ترکیبات موجود در ضد آفتاب های شیمیایی می تواند بحث برانگیز باشد، به همین دلیل بسیاری از افراد در استفاده از آنها تردید کرده و ترجیح میدهند ضد آفتاب های معدنی را جایگزین کنند. از آنجایی که ضد آفتاب های شیمیایی جذب پوست می شوند، نسبت به مدل های فیزیکی فرمولاسیون سبک تری دارند. با این حال، آنها تمایل به داشتن مواد شیمیایی بیشتری برای پوشش طیف گسترده ای از اشعه ماوراء بنفش، از جمله مواد نگهدارنده، رنگ ها و عطرها دارند که می تواند باعث تحریک پوست شود. متخصصان پوستی نظرات متفاوتی در مورد این موضوع دارند. برخی از آنها استفاده از کرم های ضدآفتاب‌ شیمیایی را بی‌ خطر میدانند. اما برخی دیگر معتقدند این کرم ها نمیتوانند عملکرد محافظتی مناسبی ارائه دهند که همین عامل آسیب DNA پوستی است. با این حال گفته میشود که استفاده از ضد آفتاب های شیمیایی، باز هم بهتر از عدم استفاده از این محصولات است.

از سوی دیگر، ضدآفتاب‌های فیزیکی بسیار قابل اعتمادترند، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) گفته است که تنها دو ماده فعال ضدآفتاب، ایمن و مؤثر شناخته می‌شوند: اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم، که همان فیلترهای بی خطری هستند که در ضدآفتاب فیزیکی بکار میرود. هر دو سازگار با محیط زیست هستند. به طور خاص، اکسید روی به عنوان یک مانع بر روی سطح پوست عمل می کند و اغلب برای کسانی که پوست حساسی دارند ملایم تر است. اگر پوست حساسی دارید، باردار هستید یا ملاسما دارید و حتی برای نوزادان و کودکان، توصیه میشود از نمونه های مینرال استفاده کنید.

• جذب مواد و اختلال در سیستم بدن

براساس تحقیقات انجام شده توسط FDA، برخی از فیلترهای شیمیایی بکار رفته در ترکیبات ضدافتاب ها مانند اکسی بنزون، اکتینوکسات، اکتیسالات، اکتوکریلن، هوموسالات، آووبنزون، مکسوریل SX، تینوسورب S و تینوسورب M، ترولامین سالیسیلات و PABA میتوانند از طریق پوست جذب بدن شده و موجب اختلال شوند. باقی مانده این ترکیبات در شیر مادر و ادرار انسان دیده شده است. هم چنین مواردی مبنی بر تحریک و حساسیت های پوستی، اختلال در سیستم هورمونی و ایجاد آسیب هایی در هنگام تولید مثل و رشد و حاملگی کوتاه مدت همراه با کاهش وزن جنین گزارش شده است. در رابطه با اسپری های ضد آفتاب نیز به دلیل نوع آن امکان ورود مواد از طریق تنفس به ریه نیز وجود دارد.

• آسیب های زیست محیطی

ضد آفتاب های شیمیایی روی پوست در صورتیکه وارد دریا شوید شسته شده و و وارد آبراهه ها می شوند که تهدیدی برای زندگی دریایی و مرجان ها است. برخی از نقاط جهان مانند استرالیا، جزایر گالاپاگوس، هاوایی و اکنون جزایر ویرجین استفاده از ضد آفتاب های شیمیایی را به دلیل این تاثیر مضر ممنوع کرده اند. برخی از مواد اصلی ضدآفتابی که امروزه برای آسیب رساندن به حیات دریایی استفاده می‌شوند عبارتند از: اکسی بنزون (بنزوفنون)، نانو دی‌اکسید تیتانیوم و نانو اکسید روی، اکتینوکسات و اکتوکریلن. در بین بهترین برندهای خارجی ضد آفتاب برند Avene ضد آفتاب های خود را سازگار با گونه های آبزی طراحی و تولید میکند.

جمع بندی:

در رابطه با اینکه آیا استفاده از ضد آفتاب هایی که فیلتر شیمیایی دارند بی خطر است یا خیر، هنوز تحقیقات زیادی باید انجام شود. در نهایت این شما هستید که باید بسنجید که کدام مدل برایتان بهترین است؟ آیا می‌خواهید خود را در معرض اختلالات غدد درون ریز قرار دهید یا ترجیح میدهید هزینه بیشتری کنید و ضد آفتاب مینرال یا گیاهی تهیه کنید.

خوشبختانه، امروزه اکثر برندهای مراقبت از پوست، فرمولاسیون های شیمیایی و معدنی را ارائه می دهند. اگرچه کرم‌ های ضد آفتاب معدنی سنگین‌تر هستند و نمونه های بی رنگ آن ممکن است رد سفیدی از خود به جای بگذارند، اما عمدتاً غیر کومدون‌زا هستند و نسبت به فرمول‌ های شیمیایی با تحریکات پوستی کمتری همراهند و از این جهت برای افرادی که پوست چرب و مستعد آکنه، یا حساس دارند انتخاب خوبی است.